Laat de hand vallen

definitie

Drop hand is een ziekte waarbij de actieve beweging van de pols en vingergewrichten naar de handrug, d.w.z. het optillen van de hand en het strekken van de vingers, wordt belemmerd door beschadiging van de radiale zenuw. De meest voorkomende oorzaken van radiale verlamming (technische term voor schade aan de radiale zenuw) zijn fracturen van de bovenarm of dislocatie van de schouder.

Oorzaken van een vallende hand

De oorzaak van de drop-hand is schade aan de radiale zenuw. In gezonde toestand geeft deze zenuw de impulsen van de hersenen door aan de spieren die verantwoordelijk zijn voor het optillen van de handen. De meest voorkomende verwondingsmechanismen die de radiale zenuw kunnen beschadigen en dus tot een vallende hand kunnen leiden, zijn breuken in de bovenarmschacht en schouderdislocaties. Het feit dat de zenuw in het bijzonder wordt aangetast door fracturen van de bovenarmschacht, is eenvoudigweg te wijten aan het feit dat deze in dit gebied bijzonder dicht bij het bot loopt, evenals in het schoudergebied.
Om deze reden moeten ook andere omstandigheden die samenhangen met een drukbelasting op de bovenarm worden genoemd als mogelijke triggers van een vallende hand. Denk hierbij bijvoorbeeld aan langdurig op de zij of op de arm liggen of langdurig gebruik van krukken die druk uitoefenen in het bovenarm- of schoudergebied. Een speciaal geval is de zogenaamde "parkbankverlamming": hier wordt, na langdurig zitten op een bank met de armen naar achteren gestrekt en om de bank gewikkeld, ook druk uitgeoefend op de binnenkant van de bovenarm en dus ook op de radiale zenuw. In tegenstelling tot bovenarmfracturen of schouderdislocaties is er meestal geen structurele beschadiging van de zenuw, zodat in dit geval de drop-hand meestal binnen relatief korte tijd vanzelf verdwijnt. Andere, minder vaak voorkomende oorzaken kunnen een ontsteking van de zenuwen of tumoren zijn die de radiale zenuw verplaatsen.

na het drinken van alcohol

Symptomen van een vallende hand komen verrassend vaak voor na het drinken van alcohol. Het is echter verkeerd om te concluderen dat de alcohol de zenuw heeft beschadigd. Aangenomen kan worden dat betrokkene na overmatig alcoholgebruik zo diep heeft geslapen dat hij tijdens de slaap nauwelijks bewoog en daardoor langdurig op de aangedane arm lag. In een nuchtere toestand zou dit na verloop van tijd ongemakkelijk zijn geworden en zou hij zich in zijn slaap hebben bewogen. De hand die valt na het drinken van alcohol moet worden beoordeeld in termen van therapie en genezing, zoals de hierboven beschreven verlamming van de parkbank. Er is geen grote structurele zenuwbeschadiging, zodat verbetering meestal binnen enkele dagen optreedt en volledig herstel van functionaliteit binnen enkele weken. Beroeps- en fysiotherapeutische oefeningen kunnen het genezingsproces versnellen.

Breuk van de bovenarm

Een gebroken bovenarm is de meest voorkomende oorzaak van een vallende hand. Dit verband komt voort uit de anatomische omstandigheden. In het gebied van de bovenarmschacht, dus in het midden van de humerus, loopt de radiale zenuw in de onmiddellijke nabijheid van het bot. Als dit breekt, wat meestal gebeurt als gevolg van een val op de arm, kan de zenuw beschadigd raken door botfragmenten of bekneld raken in de breukspleet. Een drop-hand is het resultaat. Bovendien kan er een beperking zijn in elleboogextensie en gevoelloosheid op de rug van de hand. Hoe dichter bij de schouder de fractuur van de bovenarm is, hoe groter het risico.

Schouder ontwrichting

Een schouderdislocatie, dat wil zeggen een ontwrichting van het schoudergewricht, is meestal het gevolg van een ongeval waarbij de betrokkene op de gestrekte arm valt.Een van de meest voorkomende bijwerkingen van schouderdislocatie is schade aan de radiale zenuw met de resulterende handval. Als de gewrichtskop bij een schouderdislocatie uit de gewrichtskop springt, scheurt hij ook aan de aangrenzende radiale zenuw en kan daarbij schade veroorzaken. Aangezien de radiale zenuw vóór de passage van het schoudergewricht nog geen zenuwtakken heeft afgegeven aan spieren of huidgebieden, zal schade als gevolg van een schouderdislocatie alle spieren aantasten waarvoor de zenuw verantwoordelijk is. Naast de hand- en vingerextensoren, waarvan het falen de drop-hand veroorzaakt, ook de triceps-spier, waardoor extensie in het ellebooggewricht niet meer mogelijk is. Bovendien is er gevoelloosheid of zelfs een volledig verlies van gevoel op de rug van de hand, de achterkant van de onderarm en delen van de bovenarm.

diagnose

Als de hand valt, zal de arts eerst de omvang van de beperking bepalen met behulp van functionele tests. Hiervoor wordt gekeken of er nog een restvermogen is om de hand en vingers te strekken en of de spierreflexen nog kunnen worden geactiveerd. De arts zal dan onderzoeken of er verdere functionele beperkingen zijn. De focus ligt op het onderzoeken van de rekbaarheid van de elleboog en de gevoeligheid van de huid op de rug van de hand en de achterkant van de onderarm. Op deze manier kan de arts al inschatten waar de schade is en hoe ernstig deze is. Ook kan de arts uit de patiëntrapporten belangrijke conclusies trekken over een mogelijke oorzaak of het verloop van het ongeval.

Op basis hiervan kan bij twijfel dan een zogenaamde elektromyografie worden uitgevoerd. Met behulp van oppervlakte- of naaldelektroden wordt onderzocht in hoeverre de impulsen van de radiale zenuw nog de spieren bereiken die verantwoordelijk zijn voor hand- en vingerstrekking. Hieruit kunnen de omvang en prognose van de zenuwbeschadiging relatief nauwkeurig worden ingeschat. Als alternatief kan de meting van de zenuwgeleidingssnelheid (NLG) door middel van elektroneurografie worden gebruikt.

Zenuwgeleidingssnelheid

De zenuwgeleidingssnelheid (NLG) van een zenuw beschrijft de snelheid waarmee een zenuw zijn informatie kan overbrengen. Het wordt vaak verminderd wanneer de zenuw is beschadigd. Als de zenuw volledig is doorgesneden, is het duidelijk dat er geen informatie meer kan worden doorgegeven, zodat de NLG daalt tot 0.
Bij een gevallen hand kan de meting van de NLG worden overwogen als de diagnose of de omvang van de zenuwbeschadiging na anamnese en functietesten nog onduidelijk is. Hiervoor worden eerst twee elektroden op, één voor en één achter de vermoedelijke beschadigingsplaats geplaatst. Via de eerste elektrode wordt dan een puls uitgezonden en vervolgens wordt gemeten hoe lang het duurt voordat de puls de tweede elektrode bereikt. De vergelijking met normale waarden maakt dan de conclusie mogelijk of er schade is in het onderzochte zenuwgebied en, zo ja, hoe ernstig deze is.

U kunt meer over deze procedure lezen op onze pagina over dit onderwerp: Electroneurografie

Bijkomende symptomen

Omdat de meest voorkomende oorzaken van een vallende hand een schouderdislocatie en een bovenarmfractuur zijn, is er in deze gevallen natuurlijk behoorlijk wat pijn in de schouder en bovenarm. Bovendien verminderde zenuwbeschadiging in het schouder- en bovenarmgebied de elleboogextensie en gevoelloosheid in delen van de handrug en de achterkant van de onderarm. In het geval van schade aan de midden- tot onderarm zijn er echter meestal geen begeleidende symptomen, afgezien van mogelijke pijn.

Pijn

De drop-hand zelf of de verantwoordelijke beschadiging van de radiale zenuw veroorzaakt meestal geen pijn. Sommige patiënten melden alleen ietwat onaangename gewaarwordingen in de huidgebieden die door de zenuw worden aangevoerd, d.w.z. op de rug van de hand en de achterkant van de onderarm. Omdat de zenuwbeschadiging in de meeste gevallen het gevolg is van een bovenarmfractuur of een schouderdislocatie, kan de drop-hand natuurlijk gepaard gaan met aanzienlijke pijn in de bovenarm of schouder. Als de patiënt deze pijn kan lokaliseren, is dit een belangrijke eerste stap voor de diagnostische en therapeutische maatregelen.

doofheid

Als de vallende hand het gevolg is van zenuwbeschadiging dichtbij de schouder - zoals bijvoorbeeld het geval kan zijn bij een schouderdislocatie of een breuk van de bovenarm dichtbij de schouder - kan dit gepaard gaan met gevoelloosheid of zelfs een volledig verlies van gevoel in bepaalde delen van de huid. Dit laatste omvat de helft van de handrug gericht naar de duim, de centrale achterkant van de onderarm en een klein gebied aan de onderkant van de bovenarm.

Welke spieren worden aangetast bij een vallende hand?

De vallende hand is het gevolg van het feit dat de zenuw die de "bewegingsopdrachten" naar de hand- en vingerextensoren overbrengt, is beschadigd. Deze spieren worden elk de strekspier genoemd (strekspier = strekspier), waarbij de naam van het lichaamsdeel wordt toegevoegd als het derde deel van de naam voor elke spier die het verlengt. Dienovereenkomstig is er een extensor indicis-spier (extensievinger), een extensor digiti minimi-spier (extensievinger), een binnen- en een buiten-extensor carpi-spier (pols-extensor), een brede en een lange extensor pollicis-spier (duim-extensor) en een extensor digitorum spier (extensor van alle vingers behalve de duim).
Naast deze vinger- en handextensoren levert de radiale zenuw ook de supinator- en brachioradialis-spieren, die de onderarm voornamelijk naar buiten draaien. Hieruit volgt dat een neergelaten hand soms gepaard kan gaan met een binnenwaartse draaiing van de onderarm.
Bovendien staat de spier van de abductor pollicis longus, die verantwoordelijk is voor het spreiden van de duim, ook onder controle van de radiale zenuw. En tenslotte ontvangt de triceps brachii-spier ("triceps") zijn impulsen van de radiale zenuw, waardoor schade aan de zenuw in het schoudergebied zich vaak manifesteert in een verlamming van de elleboogextensie naast de handval.

therapie

Als de zenuw volledig is doorgesneden, moet een chirurgische reconstructie worden uitgevoerd. Er wordt een speciale hechttechniek gebruikt, de zenuwhechting. Als de zenuw is doorgesneden en ernstig beschadigd, kan een autogene zenuwtransplantatie nodig zijn: een minder belangrijke zenuw wordt verwijderd uit een ander deel van het lichaam van de patiënt en gebruikt om het beschadigde deel van de radiale zenuw te overbruggen.

In het geval van schade zonder doorsnijding, kan meestal een conservatieve benadering, d.w.z. zonder operatie, worden gebruikt. Het is essentieel om de arm te beschermen, zodat de zenuw de rust krijgt die hij nodig heeft om te regenereren. Hiervoor kan een (gips) spalk worden aangebracht. Ontstekingsremmers zoals ibuprofen of paracetamol zijn bedoeld om de ontwikkeling van een ontstekingsreactie te voorkomen. In bepaalde omstandigheden kan worden overwogen om cortisonpreparaten in het beschadigde gebied te injecteren. Een onmiddellijke fysieke en / of ergotherapie is erg belangrijk voor een snel en volledig herstel van de functionaliteit.

Als de zenuw niet kan worden vervangen door een transplantatie, kan een bepaalde chirurgische herstructurering van de handspieren en pezen worden uitgevoerd. Zo worden de pezen van spieren die eigenlijk verantwoordelijk zijn voor het buigen van de pols naar de achterkant van de hand verplaatst. In deze gevallen is vooral de nabehandeling fysiotherapie en ergotherapie van belang, omdat de patiënt moet leren dat nu een andere spier dan voorheen verantwoordelijk is voor de extensie.

Beroepsmatige en fysiotherapie

Fysiotherapie is een essentieel onderdeel van de behandeling van een gevallen hand, bij een operatie dient fysiotherapie de eerste dagen na de operatie te worden gestart. In het begin is het vooral belangrijk om de arm uit de spalk te halen. In het bijzonder pezen zouden anders littekens kunnen vormen met het omringende weefsel tijdens de immobilisatieperiode, wat zou leiden tot een permanente mobiliteitsbeperking die moeilijk te corrigeren is. Omdat immobilisatie belangrijk is voor het herstel van de zenuwen, maar ook voor het atrofiëren van de spieren, ligt de focus van fysiotherapie na het verwijderen van de spalk op het herstellen van spierkracht.

Ergotherapie wordt voornamelijk toegepast wanneer de handdruppel is behandeld door chirurgische reconstructie van de handpezen. Daardoor moet de patiënt nu andere spieren leren gebruiken als hij zijn hand wil strekken. Ergotherapeuten gebruiken hiervoor verschillende bewegingstechnieken die de coördinatie tussen hersenen, zenuwen en spieren trainen.

Welke track kan helpen?

Er zijn verschillende rails die kunnen worden gebruikt. Wat ze meestal gemeen hebben, is dat ze de pols iets gestrekt houden om het gemakkelijker te maken de hand op te steken. Bij het kiezen van een geschikte spalk moet echter rekening worden gehouden met de individuele anatomische omstandigheden, de omvang van de symptomen van het vallen van de hand en de vraag of er een operatie is uitgevoerd. Ergotherapeuten en fysiotherapeuten hebben vaak bijzonder goede kennis en ervaring met betrekking tot de keuze van een spalk, daarom is het raadzaam om voor een eventuele operatie een geschikte therapeut te raadplegen. Bij deze gelegenheid kunnen direct afspraken worden gemaakt voor de behandeling na de operatie.

Welke oefeningen kunnen helpen?

Over het algemeen kunnen alle oefeningen die de hand en vingers trainen helpen. De eerste dagen zal het tillen zonder weerstand voor de meeste patiënten min of meer moeilijk zijn. Als er een bepaald trainingseffect is opgetreden, kan ook weerstand worden gebruikt, zoals gewichten die om de hand of vingers worden gehangen, waardoor de oefening moeilijker wordt.

Laat uw ergotherapeut of fysiotherapeut de exacte trainingssequenties demonstreren. Benadrukt moet worden dat je de oefeningen die je daar thuis geleerd hebt ook regelmatig moet herhalen, anders kan een merkbaar effect nauwelijks worden bereikt. Als u niet zeker weet hoe u de oefeningen moet uitvoeren, aarzel dan niet om de therapeut opnieuw te vragen, zodat u niet in ondoelmatige of zelfs schadelijke bewegingen terechtkomt. Bovendien hebben de therapeuten vaak andere trucs die de regeneratie van functies kunnen versnellen, bijvoorbeeld het toepassen van ijsprikkels om de zintuiglijke waarneming te verbeteren, die ook kan zijn aangetast.

Looptijd

De tijd die nodig is om volledig of uitgebreid te herstellen, hangt sterk af van de oorzaak en de omvang van de schade.
Als er een onderliggende fractuur van de bovenarm of een schouderdislocatie is, wordt de genezingstijd verlengd door simpelweg het feit dat het bot- of ligamentletsel enkele weken immobilisatie vereist. Weliswaar kan in deze fase al begonnen worden met beroeps- en fysiotherapeutische oefeningen ter verbetering van de klappersymptomen, maar alleen in veel mindere mate.
Als er daarentegen alleen een vallende hand is zonder bot- of ligamentletsel, zoals bijvoorbeeld het geval is bij "parkbankverlamming", kan direct na de diagnose worden begonnen met intensieve handtraining. Ook in dit geval wordt meestal een spalk gemaakt, maar deze is meestal flexibeler en kan eventueel ook worden verwijderd om de oefeningen uit te voeren. Op deze manier worden de eerste therapeutische successen meestal binnen enkele dagen behaald en is de functionaliteit meestal na enkele weken volledig hersteld.
Bij een operatieve zenuwhechting of -transplantatie moeten de zenuwvezels natuurlijk eerst weer aan elkaar groeien. Dit kan enkele weken duren, dus u moet niet worden ontmoedigd als u de eerste dagen na de operatie geen onmiddellijke verbetering ziet.

voorspelling

De drop-hand heeft meestal een goede prognose, ook al hangt dit natuurlijk af van de oorzaak en omvang van de schade.
"Parkbankverlamming" als gevolg van chronische druk op de zenuwen verbetert meestal vanzelf binnen enkele dagen tot weken, waardoor fysiotherapie en ergotherapie het proces kunnen versnellen.
Als daarentegen een chirurgische ingreep nodig is, wordt het genezingsproces verlengd. Desalniettemin kan in de meeste gevallen na enkele weken tot enkele maanden een volledig herstel van de hand- en vingerfuncties worden bereikt.
De volledigheid en snelheid van de genezing is sterk afhankelijk van de discipline waarmee de immobilisatie en oefening van de aangedane hand wordt gevolgd!